1
کارشناس، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
2
استادیار، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
چکیده
توسعه‌ی آبزی پروری به علت کمبود آب شیرین، مکان مناسب در خشکی و روش‌های پرورش سنتی با مشکلات زیادی مواجه است که به گسترش مزارع پرورش ماهی در آب‌های دریایی منجر شده است. قفس‌ها چند مرحله تکاملی را پشت سر گذاشته اند تا به شکل امروزی در آمده اند. قفس های پرورشی از جمله راهکار مناسب جهت توسعه آبزی پروری می باشد. این صنعت در ایران از قدمت چندانی برخوردار نمی باشد بنابراین ورود و سرمایه گذاری بخش خصوصی به این عرصه به علت عدم دانش و تجربه کافی با سوالات بسیاری همراه می باشد. در این مقاله به وضعیت پرورش ماهی در قفس های دریایی در سطح جهان، آسیا و ایران از نظر میزان تولید و گونه‌های مختلف ماهی و همچنین سیاست‌های کلی سازمان شیلات ایران اشاره شده است. همچنین سعی شده است به نقاط ضعف و قوت آبزی پروری ایران در بخش قفس های دریایی پرداخته شود. نتایج مطالعات مختلف نشان می دهد بالاترین میزان تولیدات آبزی پروری دریایی در قفس در قاره آسیا می‌باشد و ایران برخلاف سایر کشور‌های آسیایی در بخش پرورش ماهی در قفس‌های دریایی با توجه به پتانسیل بالای مکانی در شمال و جنوب کشور و نیروی کار متخصص توسعه‌ی چندانی نیافته است. نهایتاً توصیه می‌شود که با برطرف کردن موانع فنی نظیر انتخاب سایت و محل‌های مناسب استقرار قفس، معرفی گونه‌های مناسب پرورشی، انتخاب نوع سازه، مدیریت تولید و پرورش، مراقبت‌های بهداشتی و فرآوری، اقتصاد و بازاریابی می‌توان در جهت رشد و توسعه‌ی این صنعت نوپا در بخش آبزی پروری دریایی گام برداشت.
)