استادیار، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
چکیده
این تحقیق با هدف تعیین وضعیت ساپروبی رودخانه چشمه‌علی دامغان با استفاده از مدلهای هیدروبیولوژیک جهت تأمین آب شرب شهر دامغان از این رودخانه اجرا گردید. برای بررسی وضعیت ساپروبی، بر اساس استانداردهای لیمنولوژیک، هفت ایستگاه جهت نمونه‌برداری فصلی در یک سال از آب (جهت اندازه‌گیری BOD) و موجودات زنده بنتوز(جهت محاسبه ارزش زیستی) در طول رودخانه انتخاب شد. نتایج نشان داد که ایستگاه مظهر چشمه علی و زه‌آب سد دامغان دارای کمترین BOD و شاخص زیستی (P<0.05) است و دو ایستگاه پایین‌دست دو‌آب و پایین‌دست رودخانه آستانه دارای بیشترین BOD و شاخص زیستی (P<0.05) هستند. بر اساس یافته‌های زیستی ایستگاه‌ها و اندازه‌گیری میزان BOD، رودخانه چشمه‌علی از نظر آلودگی در وضعیت آلودگی متوسط(بتا مزو ساپروب) در تقسیم‌بندی ساپروبی قرار دارد، بطوریکه هرچه از ایستگاه مظهر چشمه‌علی به طرف پائین‌دست رودخانه می‌رویم منطقه از آلودگی بسیار کم به طرف آلودگی متوسط و آلودگی نسبتاً زیاد گرایش پیدا می‌کند سپس در محل پل تلفریک در اثر توان خودپالایی رودخانه تا حدودی از شدت آلودگی کاسته می‌شود. بر اساس استانداردهای WHO و EPA فقط آب دو ایستگاه مظهر چشمه علی و زه‌آب سد دامغان برای کاربری شرب انسانی مناسب است.
)